Kaftanik dziany wz. 32 był elementem umundurowania skarbowego, przeznaczonego dla szeregowych i podoficerów. Miał on służyć jako polowy ocieplacz pod kurtkę sukienną w okresie zimowym, a także jako lekkie umundurowanie do prac garnizonowych – w tym prac stajennych czy warsztatowych. Zakładane były bezpośrednio na koszulę. W skład zimowego wyposażenia szeregowych i podoficerów wchodził jeden kaftan. Kaftanik wz.32 występował w dwóch wzorach – wz. M i W, określone warunkami technicznymi z 5 marca 1932. Obie wersje różniły się składem materiału wykonania, a przez to wytrzymałością.
Kaftany wykonywano w dwóch wielkościach w stosunku procentowym nr 1 – 60% i nr 2 – 40%. Kaftany wykonane były z następujących materiałów:
- Wzór W – wykonany z 35% bawełny amerykańskiej middling, 30% wełny żywej A/B i 35% wełny żywej C1, w barwie ochronnej. Podkładki podszyte surówką bawełnianą w barwie naturalnej.
- Wzór M – wykonany z 15% wełny żywej białej, 35% bawełny amerykańskiej middling i 50% wełny ze ścinków sukiennych, w barwie ochronnej. Podkładki podszyte surówką bawełnianą w barwie naturalnej.
Kaftanik wz. W był bardziej wytrzymały – wytrzymałość przy rozrywaniu wzdłuż rządków wynosiła 32 kg, podczas gdy w wersji M było to 29 kg. Dostarczane do jednostek kaftany powiązane były w paczkach po 10 sztuk numerami wielkości.
Dane techniczne:
- Masa – 475 g (535 g w rozmiarze większym)