Kabel telefoniczny wz.B służył to budowy polowych linii telefonicznych i był podstawowym kablem używanym w sieci dywizjonu artylerii przeciwlotniczej. Wprowadzono go do użycia ok. 1931 r. Izolacja kabla była koloru czarnego. Kabel składał się z żyły metalowej oraz powłoki gumowej i oplotu. Żyła metalowa kabla stanowi linka skręcona z jednego drucika miedzianego cynowanego o średnicy 0,3 mm i 6 drucików stalowych ocynowanych o średnicy 0,25 mm. Drucik miedziany zapełnial żyle odpowiednią przewodność elektryczną, a druciki stalowe dają odpowiednią wytrzymałość na rozciąganie. Izolację kabla stanowi powłoka gumowa, wykonana z jednej warstwy gumy wulkanizowanej. Powłoka ta przylega ściśle do żyły. Ochronę zewnętrzną kabla stanowi oplot z nitek bawełnianych, przesycony masą smołową (impregnacyjną).

Dane techniczne:

Średnica kabla: 2,3 mm;
Wytrzymałość na rozciąganie: 60 kg;
Ciężar 1 km kabla: 9 kg;
Oporność 1 km kabla: ok 180 omów;
Oporność izolacji: najmniej 0,1 megoma;