Wraz z rozpoczęciem produkcji czołgów 7 TP w 1935 r., pierwsze 4 egzemplarze trafiły do 3. batalionu pancernego w Warszawie. Na początku 1936 roku oddano do tego batalionu jeszcze 14 czołgów, co pozwoliło na sformowanie pierwszej kompanii mobilizowanej na czas wojny, składającej się z 15 czołgów. Resztę pojazdów zostawiono w ramach kompanii szkolnej. W końcu 1937 roku batalion otrzymał pojazdy powstałe w ramach II serii produkcyjnej (w większości czołgu jednowieżowe), a do maja następnego roku pojazdy III serii. Dostawy pozwoliły na wystawienie kolejnych dwóch kompanii. 3. batalion wystawił komponent pancerny w sile dwóch kompanii czołgów 7 TP (32 czołgi), który wraz z innymi pododdziałami pancernymi (łącznie 112 czołgów i samochodów pancernych) uczestniczył jesienią 1938 roku w rewindykacji Zaolzia. W sierpniu 1939 r. Batalion zmobilizuje 1. batalion czołgów lekkich dla Korpusu Interwencyjnego, a potem Odwodowej Armii „Prusy”.

Prezentowana sylwetka ukazuje sierżanta podchorążego rezerwy, dowódcy czołgu 7 TP, podczas służby w 3. batalionie pancernym w Warszawie w 1939 r. Zaprezentowane umundurowanie stanowi mundur polowy z lat 1937 – 39.

Podchorąży umundurowany jest w mundur sukienny wz.36 (tj. kurtka i spodnie, niewidoczne na zdjęciach ale odznaczające się pod kombinezonem). Na mundur założony kombinezon typu lekkiego. Całość spięta pasem głównym wz. 36. Na nogach buty saperskie wz.31, a na rękach rękawice wojsk motorowych. Z przodu na pasie, pistolet VIS wz.35 w skórzanej kaburze z poprzeczką, założony zgodnie z regulaminem po lewej stronie. Pistolet zaopatrzony w smycz skórzaną specjalnie zaplecioną i zapiętą do kabury. Między drugim guzikiem, a prawą kieszenią kombinezonu zwisa sznurek do gwizdka wz.31. Poza tym podchorąży wyposażony w latarkę Elektrodyn z wojskowego zamówienia. Na pasku przez ramię futerał skórzany z lornetką pryzmatyczną 6x30 Carl Zeiss. Z tyłu maska przeciwgazowa wz.32 w torbie brezentowej. Regulaminowo, na szyi wiszą gogle motorowe tzw. Zetesy. Na głowie hełmofon czołgowy skórzany ze słuchawkami i kablem z wtyczką do użycia w radiostacjach czołgowych N2/C.

Ze względów praktycznych, zapewne znanych rekonstruktorom zmuszeni byliśmy użyć hauby lotniczej, bez charakterystycznych sprężyn dociskających, jednak mamy nadzieję, iż nam to wybaczycie.
Podziękowania za pomoc kierujemy do Krzysztofa Kokocia, Krzysztofa Kłoskowskiego i Mikołaja Klorka.

Pozował: Jędrzej Korbal
Fotografie: Paweł Janicki