1. pułk artylerii przeciwlotniczej im. Marszałka Edwarda Rydza – Śmigłego był w 1939 r. największą jednostką motorową Wojska Polskiego. Jednostka stacjonowała w Warszawie.

Zgodnie z reorganizacją z lutego 1939 r. cały etat pułku obejmował dowództwo pułku, kwatermistrzostwo, pluton gospodarczy, baterię łączności, park samochodowy, baterię szkolną kierowców, 1.dywizjon (1.,2. i 3.baterię armat przeciwlotniczych kalibru 40mm), 2 dywizjon (4.,5. i 6.baterię armat przeciwlotniczych 75mm wz.97/25), 3.dywizjon (7. i 8.baterię armat przeciwlotniczych kalibru 75mm wz.37St oraz 9.baterię armat przeciwlotniczych kalibru 75mm wz.97/25) oraz 4.dywizjon (10.,11. i 12. Baterię armat przeciwlotniczych kalibru 75mm wz.36St).

Prezentujemy sylwetkę bombardiera – trębacza 1. paplot w maju 1939 r. W skład pułku wchodziło co najmniej 5 trębaczy w 1939 r., co wynika z rozkazów dotyczących organizacji uroczystości z lat 1938 - 39 r. Podczas defilad poruszali się w koszach motocykli Sokół 1000 na czele jednostki. W czasie służby polowej i w czasie służby garnizonowej, brali udział w zmianach wart, pobudkach, czy capstrzykach. 1. pułk był także jedyną jednostką przeciwlotniczą, która posiadała zawołanie na trąbkę.

Przedstawiony na zdjęciach trębacz umundurowany jest w mundur sukienny wz.36, ze spodniami wz.37 i butami saperskimi. Na wierzch założona kurtka skórzana wz.36 z dystynkcjami na naramiennikach sukiennych. Na głowie czarny beret wz.37 z dystynkcją z taśmy srebrno - czerwonej. W stanie spięty skórzanym pasem głównym z pojedynczą ładownicą Mannlicher. Pod kołnierzem okulary szoferskie „ZETES”. Z tyłu torba na maskę wz.32/kr. Przez plecy założony karabinek wz.98 PWU. W ręce trąbka ze skórzanym paskiem nośnym.

Foto: Paweł Janicki
Sylwetka: Roch Iwaszkiewicz