„TUDOR” Zakłady Akumulatorowe S.A. z siedzibą w Warszawie powstały w 1925 roku będąc własnością obywatela polskiego pochodzenia niemieckiego inż. Fryderyka Mullera, który już wiele lat wcześniej związany był z produkcją akumulatorową m.in. poprzez niemieckim koncern AFA. Na początku działalności nowouruchomiony warsztaty inż. Mullera mieściły się w kamieniczce przy ulicy Złotej 35. Szybko jednak zdecydowano się na rozwinięcie produkcji akumulatorów jeszcze w tym samym roku rozpoczęto prace budowlane nad kompleksem budynków przemysłowych w osadzie Utrata (dziś Piastów). W skład dwuhektarowych zakładów wchodziły: centralna przetwornica prądu stałego z formacją, odlewnia z pastownią oraz montownia i pomocnicze działy m.in. stolarnia. W celu wyeliminowania uciążliwego zakupu części ebonitowych do akumulatorów Müller po sąsiedzku wybudował i uruchomił w 1928 roku drugą fabrykę — „Fabrykę Wyrobów Kauczukowych — Piastów". Jak się okazało było do decyzja nader trafna, gdyż „FWK – Piastów” w niedługim czasie przewyższyły wielkością fabrykę akumulatorów, pokrywając jednocześnie zapotrzebowanie krajowe w zakresie kauczukowych wyrobów technicznych w 90% (do czasu powstania innych zakładów m.in. Stomila).
Film z kroniki PAT z 1937 r. z uroczystości przekazania 12 pontonów gumowych ufundowanych ze składek pracowniczych Zakładów Kauczukowych "Piastów" oraz Zakładów Akumulatorowych "Tudor", oba zlokalizowane w Piastowie w woj. warszawskim.
Oba zakłady miały dogodne położenie przestrzenne głównie ze względu na bliskość linii kolejowej oraz Elektrowni Pruszkowskiej dostarczającej prąd elektryczny. Co ciekawe uruchomienie i produkcja ww. zakładów odbyła się bez udziału kapitału zagranicznego co, poza zakładami stricte państwowymi, było wtedy rzadkością. Znaczącym sukcesem Fabryki było wygranie konkursu na produkcję nowych akumulatorów do łodzi podwodnych, np. dla Indii Holenderskich. Poza tak prestiżowym, bo technicznie zaawansowanym, produktem zakłady produkowały przede wszystkim akumulatory do oświetlenia, baterie do lokomotyw, wózków elektrycznych oraz wagonów motorowych i baterie: radiowe, do telegrafów i telefonów, oraz akumulatory do starterów samochodowych.
Pozycja „TUDORA” w Polsce pod koniec lat dwudziestych była niemal monopolistyczna, prasa branżowa podawała, że gwałtownie zmniejszył się przywóz akumulatorów ołowianych z zagranicy, a w roku 1928 prawie że zupełnie ustał. O dynamice rozwoju zakładów, rosnącym w kraju popycie i podaży na akumulatory świadczyć może dynamika zatrudnienia W Fabryce i jej oddziałach pracowało w latach 1926—1928 przeszło 400 osób, w latach 1930—1936 — 1500, aby w 1938 ogół załogi osiągnął około 1700 osób. O sile przedsiębiorstwa świadczy fakt, że w 1928 roku obrót osiągnięty przez firmę wyniósł ponad 3,7 mln złotych, w sytuacji kiedy większość małych producentów było dalekich od przekroczenia pułapu 0,1 mln. Działalność produkcyjna polskiego „TUDORA” do 1939 roku obejmowała przede wszystkim wytwarzanie akumulatorach systemu „Tudor” w obudowach ebonitowych będących w okresie międzywojennym wizytówką doskonałej jakości i niezawodności produktu.
