W dniu 13 sierpnia 1932 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził wzór odznaki pamiątkowej artylerii przeciwlotniczej wraz z regulaminem . Rozkaz opublikowano w Dzienniku Rozkazów M.S. Wojsk. nr 16 z 13.08.1932, poz. 207. Wzór odznaki dla wszystkich oddziałów artylerii przeciwlotniczej był identyczny. Różniły się wyłącznie numerami poszczególnych dywizjonów. Odznaki wykonywano m.in. w pracowni Stanisława Reisinga w Warszawie.

Odznakę jednoczęściową, o wymiarach 40 x 80 mm stanowiła tarcza, owalna z dwiema lufami armatnimi skierowanymi ku górze, obwiedzona półwieńcem i zwieńczona orłem w locie. Odznaka nadawana była w trzech odmianach - złotej, srebrnej i ciemnej. Regulaminowo pośrodku odznaki umieszczony był numer dywizjonu (cyfra rzymska) lub "1" arabska w przypadku 1. pułku artylerii przeciwlotniczej z Warszawy. W praktyce wszystkie odznaki posiadały cyfrę arabską.

Odznaka pamiatkowa z 1. pułku artylerii przeciwlotniczej z okresu II Rzeczypospolitej.

Prawo do odznaki przysługiwało wszystkim żołnierzom po pięciomięsięcznym pobycie na froncie lub roku służby poza frontem. W czasie pokoju oficerowie i podoficerowie zawodowi mogli otrzymać odznakę po dwóch latach służby w dywizjonie. Szeregowi niezawodowi po piętnastu miesicach służby czynnej. Odznaka była nadawana różnież innym osobom za zasługi dla dywizjonu, formacji lub wojska.

Warto zaznaczyć, że wraz z wprowadzeniem jednolitej odznaki pamiątkowej artylerii przeciwlotniczej wstrzymano nadawanie odznaki pamiątkowej 1. pułku artylerii przeciwlotniczej.

Decyzją Ministra Obrony Narodowej nr 241/MON z dnia 23 czerwca 2015 roku Dywizjon Przeciwlotniczy 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej przywrócono odznakę pamiątkową. Jest ona wyrazem uznania za służbę i stanowi znak łączący żołnierzy dywizjonu.