Artyleria przeciwlotnicza » Symbole i barwy

Odznaka pamiątkowa 1. pułku artylerii przeciwlotniczej
Odznaka pamiątkowa 1. pułku artylerii przeciwlotniczej

Odznaka pamiątkowa 1 pułku artylerii przeciwlotniczej ustanowiona została 27 listopada 1928 roku. Istniały dwie jej wersje. Pierwsza przewidziana była dla oficerów służby stałej i była odznaką emaliowaną. Druga przewidziana dla żołnierzy służby zasadniczej była metalowa. Zaprojektowana została przez kpt. Antoniego Mordasiewicza i zatwierdzona przez Ministra Spraw Wojskowych 15 stycznia 1929 roku.


Prawo do nadania odznaki mieli oficerowie i szeregowi, którzy pozostawali w dywizjonie artylerii zenitowej od 1 lipca 1920 roku do 21 marca 1921 roku w czasie działań wojennych na froncie przez 3 miesiące lub poza frontem przez rok. Natomiast w czasie pokoju oficerowie i podoficerowie zawodowi dywizjonu artylerii zenitowej i 1. pułku artylerii przeciwlotniczej po 2 latach służby, szeregowi zaś po roku.


Odznaka była nadawana do sierpnia 1932 roku, kiedy to wprowadzono jednolitą odznakę pamiątkową dla artylerii przeciwlotniczej. Odznaki wykonywane były przez Adama Nagalskiego z Warszawy (pracownia przy ul. Bielańśkiej 16) oraz Wiktora Gontarczyka z Warszawy (pracownia przy ul. Miodowej 19).
 

Odznaka była dwuczęściowa, o wymiarach 38x39 mm. Stanowiła srebrny krzyż maltański o ramionach pokrytych emalią ciemnozieloną i żółtą, odtwarzającą w formie proporczyków barwę artylerii przeciwlotniczej, z napisem 1 PAPL. Pośrodku krzyża, na okrągłej tarczy emaliowanej na błękitno, nałożona byłą złota odznaka pilota, przeszyta od dołu do góry złotą błyskawicą. Regulamin ustalał odrębną odznakę dla szeregowych takiego samego wzoru, ale dwuczęściową z alpaki, platynowaną. Części ramion krzyża, o barwie żółtej, były gładkie, o barwie zielonej – zmatowione ukośnymi nacięciami.

 

 


M. Kopczewski, Z. Moszumański "Polska obrona przeciwlotnicza w latach 1920 - 1939"