10 maja 1926 roku powstał trzeci rząd Wincentego Witosa. Powołanie rządu Witosa poprzedzały nieudane próby utworzenia rządu dwukrotnie przez Józefa Chacińskiego, Jana Dębskiego, dwukrotnie przez Wincentego Witosa, Zygmunta Marka oraz Władysława Grabskiego. Rząd Wincentego Witosa był koalicją endecji, chadecji, PSL Piast oraz NPR i nie cieszył się poparciem społeczeństwa, które zawiedzione było też systemem parlamentarnym. W oczach opinii publicznej wszyscy parlamentarzyści byli skompromitowani. Coraz częściej wspominano postać Józefa Piłsudskiego, który od trzech lat nie brał udziału w życiu politycznym.

Zwolennicy Józefa Piłsudskiego w Wojsku Polskim, widzieli w postaci marszałka ratunek dla Polski i oczekiwali od niego powrotu do życia politycznego. Jeszcze 18 kwietnia 1926 roku gen. Lucjan Żeligowski wydał rozkaz o zgrupowaniu 10 maja oddziałów w okolicy Rembertowa w celu przeprowadzenia gier wojennych. Zwrócił się też do Józefa Piłsudskiego o objęcie dowództwa nad skoncentrowanymi w Rembertowie oddziałami.

Nekrolog por. Jerzego Zygmunta Stelmasiaka.

Pierwsze starcia zbrojne w Warszawie rozpoczęły się 12 maja wieczorem, kiedy oddziały wierne Józefowi Piłsudskiemu wkraczały na Plac Zamkowy od strony mostu Kierbedzia. Wojska rządowe po krótkiej walce wycofały się na południe miasta. W pierwszym dniu walk siły rządowe liczyły 1700 żołnierzy. Siły wierne Józefowi Piłsudskiemu były niemal dwukrotnie większe. 

Pod wieczór 12 maja gen. Włodzimierz Zagórski, pozostający wierny rządowi RP, z rozkazu gen. Tadeusza Rozwadowskiego objął dowództwo grupy lotniczej w Warszawie w miejsce płk Ludomiła Rayskiego. Otrzymał zadanie rozproszenia oddziałów wiernych marszałkowi Piłsudskiemu. Bardzo szybko opanował sytuację na lotnisku wojskowym i kierował symbolicznym bombardowaniem sił antyrządowych.

Nekrologi informujące o śmierci por. Michała Pomorskiego.

Do lotników gen. Zagórskiego na Mokotowie dołączył 1. pułk artylerii przeciwlotniczej . Przeciwlotnicy znaleźli się na lewym skrzydle wojsk rządowych starając się powstrzymać natarcie oddziałów regularnych, a od 14 maja także bojówek cywilnych.

W czasie walk polegli:

Por. Michał Pomorski

Por. Jerzy Zygmunt Stelmasiak

ogn.    Jan Kruppe

plut.pchor.    Jan Kochanowski      

Bomb. Leon Oczkowski

Kan. Leon Osipow

Kan. Marian Gajda

Kan. Marian Wojno

Kan. Marian Kozak

Nabożeństwa żałobne odbyły się 18 maja 1926 r. Por. Jerzy Stelmasiak spoczął na cmentarzu bródzieńskim, a por. Pomorski w grobie rodzinnym na Powązkach.