Artyleria przeciwlotnicza » Biogramy

Biogramy L - N
Biogramy L - N

Latour Kazimierz de , kpt. po wojnie do 1948 używał nazwiska Turowski Kazimierz

Urodzony 8 marca 1905 w Odessie (dzisiejsza Ukraina), syn Stefana / gen. WP/ i Hipolity z d. Zaftyrzez. Uczył się w Korpusie Kadetów Nr 2 w Modlinie, gdzie w 1926 otrzymał świadectwo dojrzałości. W latach 1926-1928 w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Promowany na stopień ppor. sł. st. art. 15 VIII 1928 z przydziałem do 1 paplot. na stanowisko d-cy plutonu. Do stopnia por. awansowany 1 I 1931. Przeniesiony do 2 dywizjonu art. plot. w Grodnie. W okresie od 15-27 II 1937 przebywał na kursie zapoznawczym ze sprzętem przeciwlotniczym kalibru 40 mm. Do stopnia kpt. awansowany 19 III 1938. W latach 1937-1939 d-ca 2 baterii w 2 dywizjonie art. plot. w Grodnie. W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku d-cy 29 baterii art. plot. w składzie 29 DP. Walczył na Lubelszczyźnie. Po kapitulacji polskich oddziałów od 6 X 1939 do 2 V 1945 w niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu II B w Arnswalde, potem w II C w Woldenbergu, skąd został ewakuowany w I 1945 do oflagu w Lubece, skąd został uwolniony 2 V 1945. Po uwolnieniu z niewoli w I Zgrupowaniu POW w Lubece, skąd jesienią 1945 wyjechał do Brygady Świętokrzyskiej. Od 11 XI 1945 służy w Brygadzie Świętokrzyskiej. Od 17 XI 1945 był d-cą kompanii 4013, potem od 21 III 1946 ofcier łącznikowy i d-ca Ośrodka Kaufebeuren-Altenstadt przy pułku piechoty armii amerykańskiej. Od 8 VIII 1946 d-ca kompanii 4024 w Feucht. Dalsze losy n/n
 

 

 

Lewandowski Stanisław, kpt. art. 
Urodzony 8 maja 1898. Od 1918 służył w armii gen. J. Hallera. Po powrocie do kraju w IV 1919 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Zweryfikowany w stopniu por. sł. st. piech. z starszeństwem od 1 VI 1919. Po wojnie służył w 48 pp. w latach 1923-1925 przebywał na dwuletnim kursie w Szkole Oficerskiej Topografów. Przeniesiony do Korpusu Oficerów Artylerii. Następnie w składzie osobowym oficerów Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych. Awansowany do stopnia kpt. sł. st. art. 1 I 1929. Następnie służył w 1 paplot. w Warszawie. Był m. in. wykładowcą w centrum Wyszkolenia Artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie na kursach specjalizujących dla szeregowców z cenzusem. W latach 1937-1939 d-ca baterii w 1 paplot. W wojnie obronnej we IX 1939 d-ca  103 plutonu art. plot. 40 mm. Uczestnik obrony Warszawy. Po kapitulacji Warszawy od 28 IX 1939 w niewoli niemieckiej. Dalsze losy n/n.

 

 

 

Luer Zbigniew Feliks. kpt. art. 
Urodzony 01 stycznia 1906 w Warszawie. Uczył się w Korpusie Kadetów Nr 2 w Modlinie, gdzie w 1926 otrzymał świadectwo dojrzałości. W latach 1926-1928 w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Promowany na stopień ppor. sł. st. art. 15 VIII 1928 z przydziałem do 14 dak w Białymstoku na stanowisko d-cy plutonu. Następnie przeniesiony w X 1931 z 14 dak do 1 Pułku artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie. Do stopnia por. awansowany 1 I 1931. W okresie 16 IX 1935 do 16 XI 1935 przebywał na kursie samochodowym dla oficerów przy 1 paplot. Awansowany do stopnia kpt. sł. st. art. 19 III 1938. Następnie d-ca 2 baterii I dywizjonu 1 paplot. W VIII 1939 po mobilizacji przydzielony do mobilizowanej przez 1 paplot. 26 baterii art. plot. przydzielonej do 26 DP Armii „Pomorze”. W kampanii wrześniowej 1939 dowodzi 26 baterią art. plot. i walczy z wrogiem na szlaku bojowym 26 DP Armii „Poznań’. Podczas walk dostał się do niewoli niemieckiej.
 

Makarczyk Janusz, por. 

Urodził się 25 marca 1901 w Łodzi. syn Stefana oraz Heleny z Rybarskich. Uczęszczał najpierw do szkoły powszechnej (1910-1912), a następnie do Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie. Po wybuchu wojny w 1914 wraz z rodziną został ewakuowany do Kijowa, W 1918 powrócił do Warszawy. 1 września 1918 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. 10 grudnia 1918 został przyjęty do wojska jako ochotnik. Uczestniczył w walkach na froncie w składzie 21 Pułku Piechoty. Od 15 stycznia 1919 pełnił służbę w Dowództwie „Wschód” gen. por. Tadeusza Jordana Rozwadowskiego jako szeregowy do specjalnych zleceń. W lutym 1919 brał udział w walkach w obronie Lwowa. 17 lipca 1920 ponownie zgłosił się jako ochotnik do wojska. Został wówczas wcielony do tworzącego się Dywizjonu Szkolnego Artylerii Zenitowej. W lipcu 1929 ukończył trzytygodniowy kurs obrony przeciwlotniczej dla oficerów i podchorążych rezerwy przy 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie. Czterokrotnie (1929, 1930, 1932 i 1935) odbywał ćwiczenia rezerwy w tym pułku na różnych stanowiskach – od dowódcy plutonu ciężkich karabinów maszynowych do dowódcy baterii artylerii przeciwlotniczej. W lipcu 1936 awansowany do stopnia porucznika. W lutym 1939 przeniesiony do 11 daplot. 24 sierpnia 1939 został zmobilizowany przez macierzystą jednostkę jako dowódca 22 bmap. Dowodził zgrupowaniem artylerii przeciwlotniczej w rejonie Sandomierza i Tomaszowa Lubelskiego w składzie Grupy „Sandomierz” ppłk. Antoniego Sikorskiego. Jego bateria zestrzeliła aż 28 samolotów – najwięcej ze wszystkich baterii artylerii przeciwlotniczej działających we wrześniu 1939. Ranny, 25 września 1939 został wzięty do niewoli niemieckiej. W Oflagu VIIA Murnau pełnił m.in. funkcję oficera do specjalnych zleceń gen. dyw. Juliusza Rómmla, a także prowadził na tajnych kursach wykłady z historii Arabów i polityki kolonialnej. Po wyzwoleniu obozu 8 maja 1945 i powrocie do kraju, w czerwcu został oficerem łącznikowym Misji Wojskowej Wojska Polskiego w Paryżu kierowanej przez gen. bryg. Mariana Naszkowskiego; działał m.in. we Frankfurcie nad Menem. W sierpniu 1945 został oddelegowany do służby w Ministerstwie Spraw Zagranicznych na stanowisko radcy. Od stycznia do lipca 1946 był chargé d’affaires Poselstwa Polskiego w Kairze, gdzie zapadł na paratyfus. Po powrocie ze szpitala powierzono mu funkcję naczelnika Wydziału Wschodniego Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie. Zmarł bezpotomnie w Warszawie 16 maja 1960, pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu na Powązkach.

 

 

 

Marczak Henryk, por. art.

Urodzony 10 stycznia 1909 w Zgierzu. s. Jakuba i Antoniny z Fitów. Absolwent Liceum St. Staszica w Zgierzu i OSArt. Mianowany ppor. ze starsz. 15 VIII 1931, por. w 1934. Pełnił służbę w 10 pal; w 1939 w 11 dyonie art. plot., uczestnik obrony Lwowa. Zamordowany w Charkowie przez NKWD w 1940r. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Markiewicz Jan, ppor. rez. art. 
Urodzony 06 stycznia 1914 roku. Po ukończeniu gimnazjum w latach 1932-1933 odbywał służbę wojskową szkolnej baterii art. plot. w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Po odbytych ćwiczeniach aplikacyjnych awansowany do stopnia ppor. rez. art. z starszeństwem od 1 I 1936 z przydziałem mobilizacyjnym do 1 paplot. w Warszawie. Ewidencyjnie podlegał PKU Warszawa M II. W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku d-cy 28 baterii dział plot. w składzie 28 DP. Poległ w walce z Niemcami 8 IX 1939 pod Wolą Cyrusową. Pochowany na cmentarzu w Woli Cyrusowej.

 

 

 

Matula Władysław Jan Karol, kpt. 

Absolwent III kursu zawodowego Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu (1921), służył m.in 2 pac oraz 7 daplot, w którym w latach 1927 i 1928  otrzymał, od swoich dowódców, oceny dobre i b.dobre. Przeniesiony w stan spoczynku z dniem 31 III 1939 r. Dalsze losy nieznane, zmarł najprawdopodoniej w Poznaniu w 1945r. 

 

 

 

 

Mazurkiewicz Jerzy, por. art. 

Urodzony 19 marca 1914 roku w Warszawie, s. Stefana i Felicji z Frydmanów. Absolwent Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie (1932) i SPArt. (1934). Służył w 32 dal jako dca plut. W 1937 odbył szkolenie w Zbrojowni nr 2. Mianowany ppor. ze starsz. 15 VIII 1934. Do 1939 dowódca 6 baterii II dyonu 1 paplot. W 1939 dowódca 109 baterii w składzie 102 daplot. Zamordowany w Charkowie przez NKWD w 1940r. 
 

 

 

 

 

 

 

 

Milewski Tadeusz, ppor.

Urodzony 23 lutego 1915r, w Warszawie, s. Antoniego i Karoliny z Kobyłków. Absolwent SPRŁącz. i Szkoły Pchor. Art. w Toruniu (1937). Służył w 31 pal. Ppor. mianowany 1 X 1937, wcielony do 1 paplot., gdzie był dcą plutonu. Zamordowany w Katyniu przez NKWD w 1940r.
 

 

 

 

 

 

 

 

Mołodyński Franciszek Ksawery, płk

Urodzony 11 maja 1890 r. w Bolechowie w Stanisławowskiem, syn Michała i Marceli z Czajkowskich. Absolwent gimnazjum w Stanisławowie (1910).Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu we Wiedniu oraz pracował w Centralnej Komisji Statystycznej. 2 sierpnia 1914 powołany do Armii Austro-Węgierskiej. 1 września ukończył Oficerską Szkołę Artylerii przy 31. Pułku Armat Polowych, a następnie został przeniesiony na front Wschodni gdzie służył w 31. Pułku Armat Polowych, 30. Pułku Haubic Polowych i 130. Pułku Armat Polowych. W styczniu zostaje mianowany na podporucznika, kolejny awans, na porucznika, uzyskał w lutym 1918r. 25 listopada zgłosił się do Polskiej Stacji Zbornej we Wiedniu, następnie skierowany został na front wschodni gdzie służył w 2. Pułku Artylerii Polowej, a od 28 września 1919 został przeniesiony do 4 Pułku Artylerii Ciężkiej. Po reorganizacji dowodził kolejno 20 oraz 29 Dywizjonem Artylerii Ciężkiej oraz 3. Pułkiem Artylerii Ciężkiej. Po wojnie wraz z pułkiem przeniesiony do Wilna gdzie objął dowództwo dywizjonu. 14 sierpnia 1926r. skierowany na kurs specjalizujący OPL, następnie objął dowództwo nad 6. Dywizjonem Artylerii Plot. we Lwowie. Z dniem 1 stycznia przeniesiony do 1. Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie, gdzie skończył kurs operacyjny dla oficerów sztabowych lotnictwa. Po ukończeniu kursu zostaje zastępca dowódcy pułku. W 1933r. ukończył kurs dowódcy pułku i przez następne 29 miesięcy pełnił obwiązki dowódcy pułku. Od 29 kwietnia 1936r. objął funkcję komendanta Centrum Wyszkolenia Artylerii Przeciwlotniczej, którą pełnił do momentu przeformowania go w Kursy Doskonalące Artylerii Przeciwlotniczej. W marcu 1938r. mianowany pułkownikiem. Następnie dowódca OPL GO „Śląsk” w czasie operacji na Zaolziu. Po mobilizacji w Ośrodku Zapasowym Artylerii Przeciwlotniczej, internowany w Rumunii, a od 8 lutego 1942r. przekazany Niemcom, resztę wojny spędził w niewoli.

 

 

Mroziński Kazimierz Tadeusz, mjr art. (ppłk od 2007 roku)
Urodzony 18 marca 1898 w Wadowicach, syn Józefa i Marii. Uczęszczał do gimnazjum. Żołnierz Legionów Polskich. W WP od XI 1918. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920. W 1920 ukończył kurs oficerski w Centrum Wyszkolenia Artylerii. Zweryfikowany w stopniu por. sł. st. art. z starszeństwem od 1 VI 19191 służył w 3 pap, skąd zostaje przeniesiony w 1923 do 1 Pułku artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie, gdzie pełnił różne funkcje. Od 15 II1930 był wykładowcą na kursach specjalizujących dla szeregowych z cenzusem w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Warszawie. Awansowany do stopnia kpt. 1 I 1931. Następnie m. in. d-ca III dywizjonu 1 paplot. Awansowany do stopnia mjr 19 III 1937. W latach 1938-1939 pełnił funkcję szefa Wydziału Broni w Dowództwie Obrony Przeciwlotniczej w departamencie Artylerii MSWoj. w Warszawie. W VIII 1939 obejmuje dowództwo mobilizowanego przez 1 paplot. 101 dywizjonu artylerii przeciwlotniczej. W kampanii wrześniowej 19329 początkowo w obronie Warszawy, skąd zostaje skierowany z dywizjonem do obrony Lwowa, gdzie dowodzi dywizjonem w walkach w obronie Lwowa oraz pełni funkcję d-cy Obrony Przeciwlotniczej – czynnej.  Po kapitulacji Lwowa i poddaniu miasta sowietom 22 IX 1939 znalazł się w niewoli sowieckiej. Więziony w obozie w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD w 1940 w Charkowie. 
Odznaczony: SKZ, MN, Medalem 10 lecia.Pośmiertnie mianowany postanowieniem prezydenta RP z 5 X 2007 ppłk.

 

 

 

Naumow Józef, por. sł. zdr. rez.

Urodzony 19 marca 1898 roku w Wilnie, syn Jana i Aliny. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Wileńskiego i Szk. Podof. Art. (1917). Żołnierz Legionów Polskich i Polskiego Korpusu Posiłkowego. W WP od grudnia 1918. Mianowany ppor. rez. ze starsz. 1 VII 1925. Przynależny ewidencyjnie do PKU Wilno Miasto. Ostatni znany przydział – 131 dyon art. plot. Zamordowany w Katyniu przez NKWD w 1940r.

 

 

 

Neugebauer Tomasz, por. art. 
Urodzony 1 grudnia 1911 roku. Ukończył szkołę średnią. W latach 1932-1933 odbywał służbę wojskową w Batalionie Szkolnym Piechoty w Różanie, gdzie przeszedł przeszkolenie na kursie unitarnym. w latach 1933-1935 w Szkole Podchorążych artylerii w Toruniu. Promowany na stopień ppor. sł. st. art. 15 X 1935 z przydziałem do 8 daplot w Toruniu na stanowisko d-cy plutonu. W okresie 21 IX – 21 XI 1936 przebywał na kursie samochodowym dla oficerów artylerii przy 1 Pułku artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie. W latach 1938-1939 d-ca 2 baterii w 8 daplot. Awansowany do stopnia por 19 III 1939. W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku d-cy 15 baterii art. plot. 40 mm w składzie 15 DP Armii „Pomorze”. Walczył z Niemcami na szlaku bojowym 15 DP m. in. nad Bzura, a po przebiciu się do Warszawy walczy w jej obronie. Po kapitulacji Warszawy w niewoli niemieckiej. Dalsze losy n/n

 

 

 

 

Niewęgłowski Cezary, mjr dypl.

Urodzony 22 sierpień 1893 r. W WP od XI 1918r. Uczestnik wojny polsko - bolszewickiej. W okresie międzywojennym na różnych stanowiskach: kpt. nadterminowy w 2 pap, w obozie szkolnym artylerii w Toruniu, w Szkole Podoficerów Zawodowych Artylerii. W marcu 1939 r. dowodził I dywizjonem 1 paplot w Warszawie. Następnie w Oddziale II Sztabu Generalnego. W wojnie obronnej 1939r. w Oddziale II sztabu GO "Piotrków". Poległ 7 września 1939 r. w Osadowie, gdzie popełnił samobójstwo